Mirosllav Krleža (Zagreb, 7 korrik 1893 – 29 dhjetor 1981) ishte një shkrimtar, poet dhe intelektual kroat.

Ai konsiderohet një nga shkrimtarët më të rëndësishëm kroatë të shekullit të kaluar.

Lindur më 1893 në Zagreb kur qyteti ishte pjesë e perandorisë Austro-Hungareze, ai ishte jo vetëm romancier, por edhe poet, dramaturg, eseist, kritik letrar dhe enciklopedist. Në një moshë shumë të re ai hyri në akademinë ushtarake në Budapest, por shumë shpejt u dallua për anti-militarizmin e tij. Gjatë Luftës së Parë Botërore ai u radhit në ushtrinë e Habsburgut, pasi u përpoq të regjistrohej në ushtrinë serbe më 1912, të cilën ai e identifikoi si më korresponduese me idenë e tij për pan-Sllavizmin dhe vëllazërimin e Sllavëve të Jugut.

Në vitin 1917 ai anoi hapur me bolshevikët dhe me rrymën leniniste të Marksizmit, megjithëse pothuajse menjëherë ai filloi të shfaqte zhgënjimin dhe hutimin ndaj bolshevizmit dhe në veçanti drejt ndërhyrjes në kulturë.

Në Jugosllavinë monarkike ai ishte një nga shkrimtarët më të njohur të majtë, por qëndrimi i tij heterodoks, anti-dogmatizmi dhe refuzimi i direktivave të BRSS-së çuan në margjinalizimin e tij brenda partisë.

Ishte vetë Tito më 1937 që dekretoi dëbimin e tij nga partia, duke mbajtur një marrëdhënie personale me Krleža si dhe një nderim intelektual. Aktori Rade Šerbedžija në biografinë e tij “Deri në frymën e fundit”, tregon kur vetë Tito i kërkoi disa herë që të interpretonte veprat e Krleža-s. Prishja midis Jugosllavisë dhe BRSS më 1948 ngriti konsideratën e shkrimtarit në mënyrë të konsiderueshme. Sidoqoftë, pozicionet e tij pro-jugosllave ishin më vonë shkaku i konsiderimit të pakët në vitet e para të Kroacisë së pavarur.

Më 1968 ai fitoi çmimin Herder. /KultPlus.com