Danimarka është renditur vazhdimisht në krye të klasifikimeve si vendi më i lumtur i botës. Qeveria e qëndrueshme e saj, përfitimet e majme nga sigurimet shoqërore dhe pabarazia relativisht e ulët e të ardhurave janë ato që përvijojnë imazhin e perfeksionit, të bashkëngjitur vendit nordik.

Por së fundi, të rinjtë danezë kanë ndierë një trysni të pazakontë për ta: nevojën për të qenë edhe më të lumtur.

Autori danez, Svend Brinkmann argumenton se gjëja më e mirë që rinia mund të bëjë në këtë rast është të përpiqet t’i rezistojë presionit për të qenë të gëzuar e të kënaqur gjithë kohën dhe të praktikojnë edhe “Jo”-në, sepse u bën mirë.
“Të jesh gjithë kohën i lumtur, – shprehet ai, – në mënyrë paradoksale mund të të bëjë të mjeruar”.

“Jeta nuk është gjithmonë shumë mirë, sepse nuk mund të jetë ashtu pambarishmisht”, vazhdon shkrimtari.
Danimarka është kthyer në simbolin e lumturisë dhe paqes. Por, Brinkmann sjell edhe një tjetër këndvështrim.
“Vazhdimisht nëpër sondazhe rezultojmë kështu, – thotë ai, – por kemi edhe një lloj presioni që ta themi, sepse po të ankohemi ne me gjithë këto të mira, çfarë duhet të thonë të tjerët pastaj?”.

Së bashku me Finlandën, Norvegjinë dhe Islandën, vendi sërish pushtoi renditjen e raportit botëror të lumturisë për vitin 2018, ku Suedia zuri vendin e nëntë.

Por, një raport i Instutit Kërkimor të Kopenhagenit tregoi se, në të pesta vendet nordike, mesatarisht 12.3% e popullsisë është në vështirësi ose përjeton vuajtje, e kjo vihet re më së shumti te të rinjtë.