“Ja pra se si xhamia ha kishën dhe kisha ha xhaminë, jo për shkak të të vërtetave të së kaluarës, por për shkak të orekseve të kanibalëve kulturorë [i referohet konceptit të Strauss-it i cili homogjenizimin kulturor e përcakton si “kanibalizëm kulturor”] të së tashmes që shpesh e ndërrojnë shijen, gjellën dhe oreksin sipas asaj se kush u jep të hanë. E për sa kohë do të zhvillojmë këtë kulturë kanibalësh, që manifestohet edhe në marrëdhëniet me të tjerët e ndryshëm kudo që ndodhemi nëpër botë, e do të bëjmë debate mbi identitetin/tet me një frymë që na tregon se kemi mbetur në shekullin XIX e në kohën e totalitarizmave…”

Fatos Lubonja, “‘Esenca’ jonë identitare dhe kanibalizmi kulturor” (Përpjekja, 2006. Tiranë)